نیایش درطلب فرجام نیک

(نیاییش یازدهم صحیفه ی سجادیه)

(وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ بِخَوَاتِمِ الْخَیْرِ)


یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِیعِینَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِکْرِکَ عَنْ کُلِّ ذِکْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُکْرِکَ عَنْ کُلِّ شُکْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِکَ عَنْ کُلِّ طَاعَةٍ. فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِکُنَا فِیهِ تَبِعَةٌ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِیهِ سَأْمَةٌ، حَتَّى یَنْصَرِفَ عَنَّا کُتَّابُ السَّیِّئَاتِ بِصَحِیفَةٍ خَالِیَةٍ مِنْ ذِکْرِ سَیِّئَاتِنَا، وَ یَتَوَلَّى کُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مَسْرُورِینَ بِمَا کَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا وَ إِذَا انْقَضَتْ أَیَّامُ حَیَاتِنَا، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُکَ الَّتِی لَا بُدَّ مِنْهَا وَ مِنْ إِجَابَتِهَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِی عَلَیْنَا کَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لَا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ، وَ لَا مَعْصِیَةٍ اقْتَرَفْنَاهَا. وَ لَا تَکْشِفْ عَنَّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ، یَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِکَ. إِنَّکَ رَحِیمٌ بِمَنْ دَعَاکَ، وَ مُسْتَجِیبٌ لِمَنْ نَادَاکَ.

نیایش یازدهم

دعاى آن حضرت است در طلب عاقبت خیر.

اى خداوندى که ذکر تو گویندگان ذکر را شرف و بزرگى است، اى‏ خداوندى که شکر تو شکرگزاران را رستگارى و پیروزى است، اى ‏خداوندى که فرمانبردارى از تو فرمانبرداران را سعادت رهایى است، درود بفرست بر محمد و خاندانش و دلهاى ما را از یاد هر چیز دیگر به یاد خود و زبانهاى ما را از شکر هر کس دیگر به شکر خود و اعضاى ما را ازفرمانبردارى از هر کس دیگر به فرمانبردارى خود مشغول دار.

خداوندا، اگر ما را آسایشى مقدر فرموده‏ اى، چنان کن که به هنگام ‏آسایش در امان مانیم: نه گناهى ما را گرفتار سازد و نه ملالتى به ما رسد، تا فرشتگانى که گناهان ما را مى‏ نویسند، با صحیفه اعمال ما بى ‏آنکه در آن گناهى نوشته شده باشد از نزد ما بازگردند و فرشتگانى که ثوابهاى ‏ما را مى‏ نویسند، شادمان با صحیفه‏ اى نوشته از اعمال نیک ما به نزد تو آیند.

چون روزهاى زندگى ما سپرى شد و مدت عمر ما سر آمد و صلاى ‏دعوت تو ما را فراخوانده مان، دعوتى که از آن گریزى و از اجابت ‏آن گریزى نیست بر محمد و خاندانش درود بفرست و سرانجام‏ آنچه را که کاتبان اعمال ما براى ما رقم زده ‏اند توبه ‏اى پذیرفته شده ‏قرار ده که ازان پس ما را به کیفر گناهى که مرتکب شده‏ ایم یا ‏معصیتى که کرده‏ ایم باز ندارى. و در آن روز که بندگانت را مى ‏آزمایى، پرده‏اى را که بر گناه ما کشیده ‏اى در برابر همگنان بر مگیر. تویى که بر هر کس که تو را بخواند مهربانى و تویى که به هر کس که تو را ندا دهد پاسخ مى‏ گویى.