شهر پیغمبر پر از بیداد شد
آسمان لبریز از فریاد شد
نخل ها بر سینه و سر می زدند
طائران عرش پرپر می زدند
چشم جبرئیل امین مبهوت بود
غرق ماتم عالم لاهوت بود
کینه توزی را عجب آموختند
قلب مادر را به طفلش دوختند
آن در و دیوار گلگون گشت وای
فرق حیدر(ع) غرق، در خون گشت وای
