وَقَالَ ٱلرَّسُولُ یَٰرَبِّ إِنَّ قَوْمِى ٱتَّخَذُوا۟ هَٰذَا ٱلْقُرْءَانَ مَهْجُورًۭا ۳۰
و پیامبر عرضه داشت: «پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند».
وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِىٍّ عَدُوًّۭا مِّنَ ٱلْمُجْرِمِینَ ۗ وَکَفَىٰ بِرَبِّکَ هَادِیًۭا وَنَصِیرًۭا ۳۱
(آری،) این گونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم؛ امّا (برای تو) همین بس که پروردگارت هادی و یاور (تو) باشد!
وَقَالَ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیْهِ ٱلْقُرْءَانُ جُمْلَةًۭ وَٰحِدَةًۭ ۚ کَذَٰلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِۦ فُؤَادَکَ ۖ وَرَتَّلْنَٰهُ تَرْتِیلًۭا ۳۲
و کافران گفتند: «چرا قرآن یکجا بر او نازل نمی‌شود؟!» این بخاطر آن است که قلب تو را بوسیله آن محکم داریم، و (از این رو) آن را به تدریج بر تو خواندیم.
وَلَا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَٰکَ بِٱلْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِیرًا ۳۳
آنان هیچ مثلی برای تو نمی‌آورند مگر اینکه ما حق را برای تو می‌آوریم، و تفسیری بهتر (و پاسخی دندان شکن که در برابر آن ناتوان شوند)!
ٱلَّذِینَ یُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُو۟لَٰٓئِکَ شَرٌّۭ مَّکَانًۭا وَأَضَلُّ سَبِیلًۭا ۳۴
(تو گمراه نیستی،) آنان که بر صورت هایشان بسوی جهنم محشور می‌شوند، بدترین محل را دارند و گمراه‌ترین افرادند!
