تغییر در آفرینش/آیا تغییر جنسیت، «تغییر در خلقت خدا» نیست؟

آیا تغییر جنسیت، «تغییر در خلقت خدا» نیست؟ با توجه به آیه: "... فلیغیرن خلق الله..."، (نساء، 119)، آیا تغییر جنسیت حرام نیست؟ به عبارت دیگر، این خدای متعال است که برخی را پسر و برخی را دختر آفریده است، آیا با تغییر جنسیت، خلقت خداوند متعال دست کاری نمی‌شود؟
 

تغییر در آفرینش

آیه 119 سوره ی نساء

وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّیَنَّهُمْ وَلَءَامُرَنَّهُمْ فَلَیُبَتِّکُنَّ ءَاذَانَ ٱلْأَنْعَٰمِ وَلَءَامُرَنَّهُمْ فَلَیُغَیِّرُنَّ خَلْقَ ٱللَّهِ ۚ وَمَن یَتَّخِذِ ٱلشَّیْطَٰنَ وَلِیًّۭا مِّن دُونِ ٱللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًۭا مُّبِینًۭا

و آنها را گمراه می‌کنم! و به آرزوها سرگرم می‌سازم! و به آنان دستور می‌دهم که (اعمال خرافی انجام دهند، و) گوش چهارپایان را بشکافند، و آفرینشِ پاک خدایی را تغییر دهند! (و فطرت توحید را به شرک بیالایند!)» و هر کس، شیطان را به جای خدا ولّیِ خود برگزیند، زیانِ آشکاری کرده است.

با هم نامه خدا را بخوانیم/سوره ی توبه

أَلَا تُقَٰتِلُونَ قَوْمًۭا نَّکَثُوٓا۟ أَیْمَٰنَهُمْ وَهَمُّوا۟ بِإِخْرَاجِ ٱلرَّسُولِ وَهُم بَدَءُوکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ أَتَخْشَوْنَهُمْ ۚ فَٱللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ۱۳

 

آیا با گروهی که پیمانهای خود را شکستند، و تصمیم به اخراج پیامبر گرفتند، پیکار نمی‌کنید؟! در حالی که آنها نخستین بار (پیکار با شما را) آغاز کردند؛ آیا از آنها می‌ترسید؟! با اینکه خداوند سزاوارتر است که از او بترسید، اگر مؤمن هستید!

قَٰتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ ٱللَّهُ بِأَیْدِیکُمْ وَیُخْزِهِمْ وَیَنصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَیَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍۢ مُّؤْمِنِینَ ۱۴ 

با آنها پیکار کنید، که خداوند آنان را به دست شما مجازات می‌کند؛ و آنان را رسوا می‌سازد؛ و سینه گروهی از مؤمنان را شفا می‌بخشد (؛ و بر قلب آنها مرهم می‌نهد)

وَیُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِمْ ۗ وَیَتُوبُ ٱللَّهُ عَلَىٰ مَن یَشَآءُ ۗ وَٱللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ۱۵ 

و خشم دلهای آنان را از میان می‌برد! و خدا توبه هر کس را بخواهد (و شایسته بداند)، می‌پذیرد؛ و خداوند دانا و حکیم است.

با هم نامه خدا را بخوانیم

سوره ی الاعراف

وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًۭا مِّنَ ٱلْجِنِّ وَٱلْإِنسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌۭ لَّا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌۭ لَّا یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ ءَاذَانٌۭ لَّا یَسْمَعُونَ بِهَآ ۚ أُو۟لَٰٓئِکَ کَٱلْأَنْعَٰمِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُو۟لَٰٓئِکَ هُمُ ٱلْغَٰفِلُونَ ۱۷۹

و در حقیقت، بسیارى از جنّیان و آدمیان را براى دوزخ آفریده‌ایم. [چرا که‌] دلهایى دارند که با آن [حقایق را] دریافت نمى‌کنند، و چشمانى دارند که با آنها نمى‌بینند، و گوشهایى دارند که با آنها نمى‌شنوند. آنان همانند چهارپایان بلکه گمراه‌ترند. [آرى،] آنها همان غافل‌ماندگانند.

وَلِلَّهِ ٱلْأَسْمَآءُ ٱلْحُسْنَىٰ فَٱدْعُوهُ بِهَا ۖ وَذَرُوا۟ ٱلَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِىٓ أَسْمَٰٓئِهِۦ ۚ سَیُجْزَوْنَ مَا کَانُوا۟ یَعْمَلُونَ ۱۸۰

و زیباترین نام‌ها به خداوند تعلق دارد، پس او را بدانها بخوانید، و کسانى را که در نام‌هاى او بى‌راهه مى‌روند واگذارید که به زودى به سزاى آنچه مى‌کردند خواهند رسید

وَمِمَّنْ خَلَقْنَآ أُمَّةٌۭ یَهْدُونَ بِٱلْحَقِّ وَبِهِۦ یَعْدِلُونَ ۱۸۱

و از میان کسانى که آفریده‌ایم، گروهى هستند که به حق هدایت مى‌کنند و به حق داورى مى‌نمایند.

وَٱلَّذِینَ کَذَّبُوا۟ بِـَٔایَٰتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ۱۸۲

و کسانى که آیات ما را تکذیب کردند، به تدریج، از جایى که نمى‌دانند گریبانشان را خواهیم گرفت.

 وَأُمْلِى لَهُمْ ۚ إِنَّ کَیْدِى مَتِینٌ ۱۸۳

و به آنان مهلت مى‌دهم، که تدبیر من استوار است.

أَوَلَمْ یَتَفَکَّرُوا۟ ۗ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌۭ مُّبِینٌ ۱۸۴

آیا نیندیشیده‌اند که همنشین آنان هیچ جنونى ندارد؟ او جز هشداردهنده‌اى آشکار نیست.

أَوَلَمْ یَنظُرُوا۟ فِى مَلَکُوتِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ ٱللَّهُ مِن شَىْءٍۢ وَأَنْ عَسَىٰٓ أَن یَکُونَ قَدِ ٱقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ ۖ فَبِأَىِّ حَدِیثٍۭ بَعْدَهُۥ یُؤْمِنُونَ ۱۸۵

آیا در ملکوت آسمانها و زمین و هر چیزى که خدا آفریده است ننگریسته‌اند؛ و اینکه شاید هنگام مرگشان نزدیک شده باشد؟ پس به کدام سخن، بعد از قرآن ایمان مى‌آورند؟

مَن یُضْلِلِ ٱللَّهُ فَلَا هَادِىَ لَهُۥ ۚ وَیَذَرُهُمْ فِى طُغْیَٰنِهِمْ یَعْمَهُونَ ۱۸۶

هر که را خداوند گمراه کند، براى او هیچ رهبرى نیست، و آنان را در طغیانشان سرگردان وا مى‌گذارد.

یَسْـَٔلُونَکَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَىٰهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّى ۖ لَا یُجَلِّیهَا لِوَقْتِهَآ إِلَّا هُوَ ۚ ثَقُلَتْ فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۚ لَا تَأْتِیکُمْ إِلَّا بَغْتَةًۭ ۗ یَسْـَٔلُونَکَ کَأَنَّکَ حَفِىٌّ عَنْهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰکِنَّ أَکْثَرَ ٱلنَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ۱۸۷

از تو در باره قیامت مى‌پرسند [که‌] وقوع آن چه وقت است؟ بگو: «علم آن، تنها نزد پروردگار من است. جز او [هیچ کس‌] آن را به موقع خود آشکار نمى‌گرداند. [این حادثه‌] بر آسمانها و زمین گران است، جز ناگهان به شما نمى‌رسد.» [باز] از تو مى‌پرسند گویا تو از [زمان وقوع‌] آن آگاهى. بگو: «علم آن، تنها نزد خداست، ولى بیشتر مردم نمى‌دانند.»

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، دوست و محرم رازى از غیر خود مگیرید !/سوره آل عمران

قرآن به مسلمانان سفارش نمود که دشمنان را نه همراه بگیرند و نه دوست. این آیه مى ‏فرماید: این برخورد ممکن است تاوان سختى داشته باشد و آنان بر علیه شما توطئه کنند، بنابراین شما باید اهل صبر و تقوا باشید، تا حیله‏ هاى آنان ضربه ‏اى به شما نزند.

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ لَا تَتَّخِذُوا۟ بِطَانَةًۭ مِّن دُونِکُمْ لَا یَأْلُونَکُمْ خَبَالًۭا وَدُّوا۟ مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ ٱلْبَغْضَآءُ مِنْ أَفْوَٰهِهِمْ وَمَا تُخْفِى صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ ۚ قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ ٱلْءَایَٰتِ ۖ إِن کُنتُمْ تَعْقِلُونَ

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید، دوست و محرم رازى از غیر خود مگیرید که غیر شما لحظه ‏اى از رساندن شر، به شما نمى‏ آسایند، آنها دوست مى‏ دارند شما را به ستوه آورند. دشمنى درونى و باطنی شان با شما از مطاوى کلماتشان پیدا است. و آنچه در دل دارند، بسى خطرناکتر از آن است. ما آیات را برایتان بیان مى‏کنیم، اگر تعقل کنید  (118).

هَٰٓأَنتُمْ أُو۟لَآءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا یُحِبُّونَکُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِٱلْکِتَٰبِ کُلِّهِۦ وَإِذَا لَقُوکُمْ قَالُوٓا۟ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوْا۟ عَضُّوا۟ عَلَیْکُمُ ٱلْأَنَامِلَ مِنَ ٱلْغَیْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا۟ بِغَیْظِکُمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِیمٌۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

هان! شما همان هائید که این کفار را دوست مى‏دارید، با اینکه آنان شما را دوست نمى‏ دارند. شما به همان کتاب(موسی وعیسی علیهماالسلام)  ایمان دارید ولى وقتى آنان به شما برمى ‏خورند، مى‏ گویند ایمان آوردیم و چون به خلوت مى ‏روند سرانگشت خود را از شدت کینه‏ اى که با شما دارند، گاز مى‏ گیرند. بگو از خشم خود بمیرید که خدا دانا است به آنچه در باطن دلها است (119)

إِن تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌۭ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْکُمْ سَیِّئَةٌۭ یَفْرَحُوا۟ بِهَا ۖ وَإِن تَصْبِرُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ لَا یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْـًٔا ۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌۭ

اگر خیرى به شما برسد آنها ناراحت مى‏ شوند و اگر مصیبتى برسد خوشحال مى‏ گردند و شما اگر صبر کنید و از خدا بترسید، کید آنها هیچ ضررى به شما نمى ‏زند که خدا به آنچه مى‏ کنید، احاطه دارد (120).

ترجمه المیزان

انسان تا چه اندازه ، تحت تاثیر محیط قرار دارد؟

بنى اسرائیل قبل از مشاهده گروه بت پرستان زمینه فکرى مساعدى بر اثر زندگى مداوم در میان مصریان بت پرست براى این موضوع داشتند، ولى مشاهده این صحنه تازه گویا جرقه اى شد که زمینه هاى قبلى ، خود را نشان دهند،

 اما در هر حال این جریان نشان مى دهد که انسان تا چه اندازه ، تحت تاثیر محیط قرار دارد، محیط است که مى تواند او را به خداپرستى سوق دهد، و محیط است که مى تواند او را به بت پرستى بکشاند، محیط است که منشا انواع مفاسد و بدبختیها و یا سرچشمه صلاح و پاکى مى گردد (اگر چه انتخاب خود او نیز عامل نهائى است ) و به همین جهت اصلاح محیط در اسلام فوق العاده مورد توجه قرار دارد.

  موضوع دیگرى که از آیه به خوبى استفاده مى شود این است که در میان بنى اسرائیل به راستى افراد ناسپاس فراوانى بودند، با آنکه آن همه معجزات موسى را مشاهده کردند و آن همه مواهب الهى شامل حالشان شده بود، چیزى از نابودى دشمن سرسختشان فرعون در میان امواج نگذشته بود، و آنها به لطف پروردگار از دریا گذشتند، اما ناگهان همه این مسائل را به دست فراموشى سپرده ، از موسى تقاضاى بت سازى کردند!.