ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!/سوره ی فرقان

وَیَوْمَ تَشَقَّقُ ٱلسَّمَآءُ بِٱلْغَمَٰمِ وَنُزِّلَ ٱلْمَلَٰٓئِکَةُ تَنزِیلًا ۲۵

و (بخاطر آور) روزی را که آسمان با ابرها شکافته می‌شود، و فرشتگان نازل می‌گردند.

 

ٱلْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ ٱلْحَقُّ لِلرَّحْمَٰنِ ۚ وَکَانَ یَوْمًا عَلَى ٱلْکَٰفِرِینَ عَسِیرًۭا ۲۶

حکومت در آن روز از آن خداوند رحمان است؛ و آن روز، روز سختی برای کافران خواهد بود!

 

وَیَوْمَ یَعَضُّ ٱلظَّالِمُ عَلَىٰ یَدَیْهِ یَقُولُ یَٰلَیْتَنِى ٱتَّخَذْتُ مَعَ ٱلرَّسُولِ سَبِیلًۭا ۲۷

و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان می‌گزد و می‌گوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم!

 

یَٰوَیْلَتَىٰ لَیْتَنِى لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًۭا ۲۸

ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!

لَّقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ ٱلذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَآءَنِى ۗ وَکَانَ ٱلشَّیْطَٰنُ لِلْإِنسَٰنِ خَذُولًۭا ۲۹

او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکنند* انسان بوده است!

 

از بد عملان و بدکیشان و اهل فسق و فجور کناره جوی و به قول آنان اعتماد نشاید نمود

(کتاب جامع التمیثل ص190 و191تآلیف محمدجبله رودی)

از هرچه بگذری سخن دوست خوشتر است

از شیخ عبداله شنیدم که گفت:

روزی به صحرا رفته به دامن کوهی رسیدم نا گاه مار سیاه و عظیمی نزد من آمد وگفت از تو امان می طلبم،که یکی قصد

[جان] من کرده است.[او] این[فرد] است که از عقب می آید،شیخ او را زیر عبا پنهان نمود!در ساعت«درآن لحظه» دهقانی بیل بدوش رسید.

گفت:ماری از خیل ما گریخت«از دست ما گریخت» به کدام طرف رفت؟

شیخ گفت: از عقبِ گریخته نباید رفت.!

آن مرد به فرموده ی شیخ عبداله [انصاری] برگشت.-پش مار را گفت تو نیز بیرون آی و به راه خود برو؛مارگفت:

به کجا بروم تو با من نیکی کردی تا در عوض تو را زخم نزنم نخواهم رفت!

شیخ گفت:از من درگذر و راه خود گیرو برو؛مار گفت:نمی روم تا تو را زخمی نزنم!

شیخ گفت:مرا از شغل و ذکر خدا باز مدارو وقت مرا ضایع مکن؛مارگفت:ذکر وفکر؛ تو را می شاید؛که عمل تو است و زخم و نیش زدن عادت ما است و تو بر خود ستم کردی! جزع و فزع نکن که در مثال است« از جزع و فزع دشمن فریب مخور که دشمن کار خود می کند و دشمن را امان نباید داد »

چرا بی حربه«سلاح» و رفیق در این صحرا آمدی؟

شیخ گقت:رفیق من خداست و حربه ی من ذکراو و مار گفت:رفیق تو که خداست بطلب و ذکر که حربه ی است بیا[و]رتا با هم جدل کنیم!

شیخ گفت:ای مار مرا مهلت بده تا دو رکعت نماز کنم.مار مهلت داد.

[شیخ]دو رکعت نماز کرد«خواند» دو دست به دعا برداشت و با خضوع و خشوع گفت:

«امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السّوء»

شیخ مدتی سر به سجود برد چنان گویی صدایی از غیب به او گفت:(ذکر ذاکرحفظ جان ذاکراست)

....

و خود فرموده ای که«... خدا اجر نیکوکاران را ضایع نمی کند» ومن تکیه بر این قول کردم،اگر چه این مار غدَار ظالم است اما تو قادر و توانایی که رفع شرَ او کنی-پس گفت ای دشمن بیا و هر چه خواهی بکن!مار حلقه زده بود و خود را بدامن شیخ انداخت و گردن کشید تا به گردن شیخ نیش بزند!

شیخ گفت«یا حیَ و یا قیَوم» دست دراز کرد و گردن مار را گرفت و قوت کرد«با تمام نیرو» چنان که چشم های مار از جای در آمد. وبه زنهار و جزع افتاد و امان خواست.!

شیخ گفت:تو خود گفتی از جزع و فزع دشمن فریب مخور که دشمن کار خود می کند و گفتی دشمن را امان نباید داد.

پس لب بالا و لب زیر مار بگرفت و قوت کرده تنه اش را دو قسمت نمود و بینداخت و سجده ی شکر بجای آورد....

پس ای مومن این تمثیل برای آن است که از بد عملان و بدکیشان و اهل فسق و فجور کناره جویی و به قول آنان اعتماد نشاید نمود و دوستی با این طایفه نکنی و دائم به ذکر خدا مشغول باشی که خاصیت فکر و ذکر باعث رستگاری است و حق تعالی در قرآن مجید فرموده« فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ   - سوره ی بقره آیه 152» پس همیش به ذکر خدا مشغول باش و هرگز از ذکر او غافل مشو.

 این تمثیل و داستانک را تایپ نمودم که نباید به قول آمریکا و انگلیس خیث اعتماند نمود که اگر چنین کنی حماقت را به حد نهایت رسانیده ای

 

 

 

دین شما برای شما و دین من برای خودم

هدف این است که آنچه را در آن اختلاف داشتند، برای آنها روشن سازد/سوره ی نحل

وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِى کُلِّ أُمَّةٍۢ رَّسُولًا أَنِ ٱعْبُدُوا۟ ٱللَّهَ وَٱجْتَنِبُوا۟ ٱلطَّٰغُوتَ ۖ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى ٱللَّهُ وَمِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ ٱلضَّلَٰلَةُ ۚ فَسِیرُوا۟ فِى ٱلْأَرْضِ فَٱنظُرُوا۟ کَیْفَ کَانَ عَٰقِبَةُ ٱلْمُکَذِّبِینَ ۳۶

ما در هر امتی رسولی برانگیختیم که: «خدای یکتا را بپرستید؛ و از طاغوت اجتناب کنید!» خداوند گروهی را هدایت کرد؛ و گروهی ضلالت و گمراهی دامانشان را گرفت؛ پس در روی زمین بگردید و ببینید عاقبت تکذیب‌کنندگان چگونه بود!

إِن تَحْرِصْ عَلَىٰ هُدَىٰهُمْ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهْدِى مَن یُضِلُّ ۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّٰصِرِینَ ۳۷

هر قدر بر هدایت آنها حریص باشی، (سودی ندارد؛ چرا) که خداوند کسی را که گمراه ساخت، هدایت نمی‌کند؛ و آنها یاورانی نخواهند داشت!

وَأَقْسَمُوا۟ بِٱللَّهِ جَهْدَ أَیْمَٰنِهِمْ ۙ لَا یَبْعَثُ ٱللَّهُ مَن یَمُوتُ ۚ بَلَىٰ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّۭا وَلَٰکِنَّ أَکْثَرَ ٱلنَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ۳۸

آنها سوگندهای شدید به خدا یاد کردند که: «هرگز خداوند کسی را که می‌میرد، برنمی‌انگیزد!» آری، این وعده قطعی خداست (که همه مردگان را برای جزا بازمی‌گرداند)؛ ولی بیشتر مردم نمی‌دانند!

لِیُبَیِّنَ لَهُمُ ٱلَّذِى یَخْتَلِفُونَ فِیهِ وَلِیَعْلَمَ ٱلَّذِینَ کَفَرُوٓا۟ أَنَّهُمْ کَانُوا۟ کَٰذِبِینَ ۳۹

هدف این است که آنچه را در آن اختلاف داشتند، برای آنها روشن سازد؛ و کسانی که منکر شدند، بدانند دروغ می‌گفتند!

إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَىْءٍ إِذَآ أَرَدْنَٰهُ أَن نَّقُولَ لَهُۥ کُن فَیَکُونُ ۴۰ (

رستاخیز مردگان برای ما مشکل نیست؛ زیرا) وقتی چیزی را اراده می‌کنیم، فقط به آن می‌گوییم: «موجود باش!» بلافاصله موجود می‌شود.

وَٱلَّذِینَ هَاجَرُوا۟ فِى ٱللَّهِ مِنۢ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا۟ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِى ٱلدُّنْیَا حَسَنَةًۭ ۖ وَلَأَجْرُ ٱلْءَاخِرَةِ أَکْبَرُ ۚ لَوْ کَانُوا۟ یَعْلَمُونَ ۴۱

آنها که پس از ستم دیدن در راه خدا، هجرت کردند، در این دنیا جایگاه (و مقام) خوبی به آنها می‌دهیم؛ و پاداش آخرت، از آن هم بزرگتر است اگر می‌دانستند!

ٱلَّذِینَ صَبَرُوا۟ وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ۴۲

آنها کسانی هستند که صبر و استقامت پیشه کردند، و تنها بر پروردگارشان توکّل می‌کنند.

؛ و چه خوب است سرای پرهیزگاران!/سوره ی نحل

۞ وَقِیلَ لِلَّذِینَ ٱتَّقَوْا۟ مَاذَآ أَنزَلَ رَبُّکُمْ ۚ قَالُوا۟ خَیْرًۭا ۗ لِّلَّذِینَ أَحْسَنُوا۟ فِى هَٰذِهِ ٱلدُّنْیَا حَسَنَةٌۭ ۚ وَلَدَارُ ٱلْءَاخِرَةِ خَیْرٌۭ ۚ وَلَنِعْمَ دَارُ ٱلْمُتَّقِینَ ۳۰ (

(هنگامی که) به پرهیزگاران گفته می‌شد: «پروردگار شما چه چیز نازل کرده است؟» می‌گفتند: «خیر (و سعادت)» (آری،) برای کسانی که نیکی کردند، در این دنیا نیکی است؛ و سرای آخرت از آن هم بهتر است؛ و چه خوب است سرای پرهیزگاران!

جَنَّٰتُ عَدْنٍۢ یَدْخُلُونَهَا تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَٰرُ ۖ لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَآءُونَ ۚ کَذَٰلِکَ یَجْزِى ٱللَّهُ ٱلْمُتَّقِینَ ۳۱

باغهایی از بهشت جاویدان است که همگی وارد آن می‌شوند؛ نهرها از زیر درختانش می‌گذرد؛ هر چه بخواهند در آنجا هست؛ خداوند پرهیزگاران را چنین پاداش می‌دهد!

ٱلَّذِینَ تَتَوَفَّىٰهُمُ ٱلْمَلَٰٓئِکَةُ طَیِّبِینَ ۙ یَقُولُونَ سَلَٰمٌ عَلَیْکُمُ ٱدْخُلُوا۟ ٱلْجَنَّةَ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ۳۲

همانها که فرشتگان (مرگ) روحشان را می‌گیرند در حالی که پاک و پاکیزه‌اند؛ به آنها می‌گویند: «سلام بر شما! وارد بهشت شوید به خاطر اعمالی که انجام می‌دادید!»

هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّآ أَن تَأْتِیَهُمُ ٱلْمَلَٰٓئِکَةُ أَوْ یَأْتِىَ أَمْرُ رَبِّکَ ۚ کَذَٰلِکَ فَعَلَ ٱلَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰکِن کَانُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ۳۳

آیا آنها انتظاری جز این دارند که فرشتگان (قبض ارواح) به سراغشان بیایند، یا فرمان پروردگارت (برای مجازاتشان) فرا رسد (آنگاه توبه کنند؟! ولی توبه آنها در آن زمان بی اثر است! آری،) کسانی که پیش از ایشان بودند نیز چنین کردند! خداوند به آنها ستم نکرد؛ ولی آنان به خویشتن ستم می‌نمودند!

فَأَصَابَهُمْ سَیِّـَٔاتُ مَا عَمِلُوا۟ وَحَاقَ بِهِم مَّا کَانُوا۟ بِهِۦ یَسْتَهْزِءُونَ ۳۴

و سرانجام بدیهای اعمالشان به آنها رسید؛ و آنچه را (از وعده‌های عذاب) استهزا می‌کردند، بر آنان وارد شد.