راز خلقت همه پنهان شده در «عین» علی است و علی عین خدا هست و خدا عین علی است
گفت: ساقیّ من و این مرد وسبویم دستش بگذارید که یک شمّه بگویم، دستش
هرچه در عالم بالاست تصرف کرده شب معراج به من سیب تعارف کرده
گفتنی ها همگی گفته شد آنجا اما واژه در واژه شنیدن صدا را اما
سوخت در آتش و بر آتش خود دامن زد آن که فهمید و خود ش را به نفهمیدن زد
می رود قصه ی ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام
کوچه آذین شده در همهمه آرام آرام تا قدم رنجه کند فاطمه آرام آرام
شهر در غفلت همواره ی خود آسوده کوچه آذین شده با چادر خاک آلوده
شهر این بار کمر بسته به انکار علی ریسمان هم گره انداخته در کار علی
بگذارید نگویم که احد می ملرزد در و دیوار از این قصه به خود می لرزد
می رود قصه ی ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام
می نویسم که شب تار سحر می گردد یک نفر مانده ازاین قوم که بر می گردد
