شهر پیغمبر پر از بیداد شد
آسمان لبریز از فریاد شد
نخل ها بر سینه و سر می زدند
طائران عرش پرپر می زدند
چشم جبرئیل امین مبهوت بود
غرق ماتم عالم لاهوت بود
کینه توزی را عجب آموختند
قلب مادر را به طفلش دوختند
آن در و دیوار گلگون گشت وای
فرق حیدر(ع) غرق، در خون گشت وای
شهر پیغمبر پر از بیداد شد
آسمان لبریز از فریاد شد
نخل ها بر سینه و سر می زدند
طائران عرش پرپر می زدند
چشم جبرئیل امین مبهوت بود
غرق ماتم عالم لاهوت بود
کینه توزی را عجب آموختند
قلب مادر را به طفلش دوختند
آن در و دیوار گلگون گشت وای
فرق حیدر(ع) غرق، در خون گشت وای
ضرب سیلی دیده ای را تار کرد
مجتبی(ع) با زهرِ آن افطار کرد
با غلاف تیغ بازویی شکست
شمر، روی سینه ی مولا(ع)نشست
روی مَه را ، جوهر نیلی زدند
دختری در کربلا سیلی زدند
دربِ بیت وحی را افروختند
خیمه ی اهل حرم را سوختند
از دل زهرا(س) برون شد بوی عود
بوی یاس و آتش و اسپند و دود
میخ در، پهلوی محسن را درید
تیر شد، بر حنجر اصغر رسید
تیغ را قنفذ در عالم تاب داد
دست عباس(ع)علی(ع) در شط فتاد
بس نیام و تیغ در رقص آمدند
بوسه بر پهلو و بر بازو زدند
کیست زهرا(س) آسمانی در سجود
بوسه ی دستاس بر دست کبود
عادیان، زین سو آن سو آمدند
بند در دستان دست حق(ع) زدند
دست حق(ع) در بیعت زنجیر شد
شیر حق(ع) بین دو صد خنزیر شد
گنبد نیلی، گریبان چاک زد
عصمت حق(ع) را عدو بر خاک زد
فاطمه (س) یعنی زدن در کوچه ها
مادری را پیش چشم بچه ها
چشم عالم لب به لب الماس شد
خاک یثرب مست بوی یاس شد
عالمی خاموش و بی مهتاب گشت
ارغوان رخ، ماه عالمتاب گشت
عرش حق هم زین جفا در هوش شد
ذوالفقار مرتضی(ع) بیهوش شد
کیست زهرا(س) یکّه یار مصطفی(ع)
هم زره، هم ذوالفقار مرتضی(ع)
آه زهرا(س) نعره های حیدر(ع) است
نِی که دختر، مادر پیغمبر(ص) است
روضه ِ رضوان به زیر پای اوست
سینه ی غم چاک، از غم های اوست
چشم عین الله گریان امشب است
بعد از این امّ ابیها زینب(س) است
گفت حیدر ای تمام جان من
طقل و بازویت بلا گردان من
قامتم را ای وجودت قائمه
کَلّمینی کَلّمینی فاطمه
فاطمه چشمان خود را باز کرد
با نگه روی علی را ناز کرد
دست حیدر را گرفت آن نازنین
گفت ای مولا امیرالمومنین
هر چه گویی من اطاعت می کنم
غم مخور، خود با تو بیعت می کنم
فاطمه گردد بلا گردان تو
هستی زهرا فدای جان تو
گرچه میدانی تو نیت های من
یا علی بشنو وصیت های من
غسل ده، من را ززیر پیرهن
صبر کن در بستن بند کفن
ای امیرالمومنینم، بو تراب
جای من توپیش طفلانم بخواب
جان فدایت ای پناه عالمین
جان تو، جان حسن، جان حسین
یا علی پیش حسینم وقت خواب
جای زهرا، کاسه ای بگذار آب
چادری پنهان درون خانه کن
جای من موهای زینب شانه کن
جان زهرایت علی جان، جای من
بوسه بر چشمان عباسم بزن
یا علی شب بر سر قبرم بمان
هَل اتی بر کوثرت یاسین بخوان
گفت و گفت ودیدگان بر هم گذاشت
هَل اتی را غرق در ماتم گذاشت
چاره ساز عالمی بیچاره شد
کوثر و دخّان، ز قرآن پاره شد
یاس گلگون علی چون جان سپرد
نی که زهرا، بل علی افتاد و مُرد
شاپرکهاییم و خاکستر شدیم
وای مردم،وای، بی مادر شدیم
جای سیلی تا ابد بر روی ماست
تا قیامت میخ در پهلوی ماست
ردّ خون سینه ات بر جاده است
خاک چادر، مُهر هر سجاده است
آه مادر کودکانت خسته اند
چشم بر دست کبودت بسته اند
ایکه عَجّل گفتی و مرگت رسید
عجُلی گو تا فرج آید پدید
