۞ وَإِذَا وَقَعَ ٱلْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَآبَّةًۭ مِّنَ ٱلْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ ٱلنَّاسَ کَانُوا۟ بِـَٔایَٰتِنَا لَا یُوقِنُونَ ۸۲
و هنگامی که فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند)، جنبنده‌ای را از زمین برای آنها خارج می‌کنیم که با آنان تکلّم می‌کند (و می‌گوید) که مردم به آیات ما ایمان نمی‌آوردند.
وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِن کُلِّ أُمَّةٍۢ فَوْجًۭا مِّمَّن یُکَذِّبُ بِـَٔایَٰتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ ۸۳
(به خاطر آور) روزی را که ما از هر امّتی، گروهی را از کسانی که آیات ما را تکذیب می‌کردند محشور می‌کنیم؛ و آنها را نگه می‌داریم تا به یکدیگر ملحق شوند!
حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُو قَالَ أَکَذَّبْتُم بِـَٔایَٰتِى وَلَمْ تُحِیطُوا۟ بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ۸۴
تا زمانی که (به پای حساب) می‌آیند، (به آنان) می‌گوید: «آیا آیات مرا تکذیب کردید و در صدد تحقیق برنیامدید؟! شما چه اعمالی انجام می‌دادید؟!»
وَوَقَعَ ٱلْقَوْلُ عَلَیْهِم بِمَا ظَلَمُوا۟ فَهُمْ لَا یَنطِقُونَ ۸۵
در این هنگام، فرمان عذاب بخاطر ظلمشان بر آنها واقع می‌شود، و آنها سخنی ندارند که بگویند!
أَلَمْ یَرَوْا۟ أَنَّا جَعَلْنَا ٱلَّیْلَ لِیَسْکُنُوا۟ فِیهِ وَٱلنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِى ذَٰلِکَ لَءَایَٰتٍۢ لِّقَوْمٍۢ یُؤْمِنُونَ ۸۶
آیا ندیدند که ما شب را برای آرامش آنها قرار دادیم و روز را روشنی‌بخش؟! در این امور نشانه‌های روشنی است برای کسانی که ایمان می‌آورند (و آماده قبول حقند).
