در خاطرات بعضی از فرماندهان نیروی دریایی عراق نوشته شده که زمانی که آنها متوجه میشدند دوران پرواز کرده، به خودشان میگفتند که دیگر جای ماندن نیست و منطقه را ترک میکردند. بعضی دیگر از افسران عراقی میگفتند که به عنوان یک وطن پرست «دوران» را بسیار قبول دارند و بر سر مزار او یک دقیقه سکوت میکردند.